ภาพนี้มีความหมายกับผมพอสมควร…
เป็นภาพที่ผมวิ่ง 10 k ภายใน 1 ชั่วโมงเป็นครั้งแรก
วิ่งได้ 59 :30 นาที(อะไรที่เป็นครั้งแรกในชีวิตมันก็จะตื่นเต้นนิดหน่อย)
การวิ่งในครั้งแรกของผมส่วนมากจะมาจากความทุกข์
ทุกจากอาการบาดเจ็บกล้ามเนื้ออกทำให้เล่นเวทได้ไม่เหมือนเดิม ต้องออกมาวิ่งเพราะไม่สามารถคุมน้ำหนักได้
พอมาวิ่งก็ทุกข์จากอาการเจ็บข้อเข่าเสื่อมที่เกิดขึ้นจากการเล่นเวท (ผมเป็นนักกีฬาเพาะกายน้ำหนักที่ใช้เล่นจะเยอะจึงเสี่ยงที่จะบาดเจ็บอยู่บ่อยๆ)
ทุกก้าวย่างในการวิ่งแรกๆ ไม่มีความสุขเลยเพราะมันเจ็บ
ไม่ค่อยได้รับการยอมรับเท่าใดว่านักกล้ามหรือคนน้ำหนักตัวเยอะจะทำได้ดีในการวิ่ง
ผ่านมาหลายปี ถามว่าวิ่งแล้วยังเจ็บข้อเข่าเสื่อมไหม ก็ยังเจ็บอยู่นะ ผมเชื่อว่านักวิ่งต้องเคยเจ็บทุกคน
แต่ประสบการณ์จะทำให้เราเรียนรู้ที่จะอยู่กับอาการบาดเจ็บ หาวิธีแก้สถานการณ์ตอนเจ็บให้ดีขึ้นทุเลาลง
ไม่มีอาการเจ็บไหนที่ทำให้เราต้องขนาดเลิกออกกำลังกายไปเลยหรอก อย่าเพิ่งท้อ…
ค่อยๆเรียนรู้ที่จะอยู่กับมัน เป็นกำลังใจให้คนที่บาดเจ็บครับ
ป.ล วิ่งใหม่ๆ ชอบใส่การเกงรัดกล้ามเนื้อ มันเท่ห์ดี